"Ik gaf hem meteen een superlike"

“Vroeger vond ik de mensen die compleet uitgedost naar Pride gingen maar raar. Inmiddels is mijn beeld 180 graden gedraaid. Het feest is bedoeld om te vieren dat je helemaal jezelf mag zijn, hoe je ook bent. Er zijn genoeg landen waar dat niet kan”, vertelt Thom (39). Hij en zijn partner Jan vinden het goed dat de provincie Noord-Holland inwoners uit de gemeenschap op de boot laat meevaren. “Het is een goed signaal. Veel boten staan vol met mensen met geld. Dat is niet erg, maar het is leuk dat deze boot is gevuld met de doelgroep. Zo gaat het feest niet over ons, maar met ons”, zegt Jan (36). 

Ontplofte keuken

Thom en Jan leerden elkaar kennen via Tinder. Jan komt uit Nijmegen en was een dagje in Amsterdam. Daarmee kwam hij binnen de straal van de Tinder van Thom. “Ik gaf hem meteen een superlike”, lacht hij. “We raakten in gesprek en bleken 122 kilometer uit elkaar te wonen. Thom had met zijn vader een boerderij in Landsmeer met koeien. Binnen een paar dagen hingen we met elkaar aan de telefoon en dat gesprek duurde 3 uur. De volgende dag ben ik in de auto gestapt en naar Jan  gereden. We hadden zo’n leuk gesprek gehad. Ik dacht: we zien wel waar dit uitkomt.” Jan: “Hij stuurde ‘ik kom eraan’. Binnen een uur stond hij op de stoep. Mijn keuken was nog ontploft, de vaat van gisteren stond er nog. Eigenlijk alles wat je niet op een eerste date wil. Maar we waren gewoon meteen wie we waren. In het begin was het goed dat er een flinke afstand tussen onze woonplaatsen was. We zijn allebei nogal enthousiast van aard, dus nu moesten we wel rustig aan doen.”  

Droomhuis

2 jaar rijden ze heen en weer. In 2017 gaan ze samenwonen op het boerenerf. Thom wist al dat hij het boerenbedrijf niet zou doorzetten.  “De boerderij ligt in het Ilperveld. Dat betekent dat we niet konden uitbreiden, want dat is Natura2000-gebied.” Ze besluiten het positief aan te pakken. Een deel van de grond wordt omgezet naar natuur. In de stallen kunnen mensen een plek huren om hun caravan te stallen. Ook slopen ze het kleine huisje op het erf en bouwen er hun droomhuis voor terug. Nu hij geen boer meer is, gaat Thom voor een andere carrière: “Ik ben overledene-verzorger geworden.” Jan is nog geregeld in de omgeving waar hij is opgegroeid. “Vrienden vonden het wel erg jammer dat ik naar Noord-Holland verhuisde, maar ze komen regelmatig logeren en dan maken we er echt een feestje van. Inmiddels werk ik ook in het transportbedrijf van mijn familie, daarvoor ben ik nog regelmatig in de omgeving van Nijmegen. Zo kan ik makkelijk mijn familie en vrienden nog zien.”  

Goede dorpsroddels 

Ook hebben de 2 een vrouw verderop op de dijk ‘geadopteerd’. Thom: “Marie is 93, haar man is 6 jaar geleden overleden. Ze staat nog vol in het leven. Haar vader was de knecht bij mijn opa en oma, zelf hielp ze mijn oma in het huishouden. Wat 10 jaar geleden begon met grasmaaien, is inmiddels uitgegroeid tot het huishouden doen en klusjes in en om het huis. Ze is een rustpunt in ons leven en een bron van goede dorpsroddels. Ze heeft een volle agenda, maar zorgt altijd dat ze er is als wij komen. Ze noemt ons liefdevol ‘de jongens’.” 

Zonder kinderen en huisdieren kunnen de 2 gaan en staan waar ze willen. “We reizen graag en werken veel. We hebben altijd een bootje gehad, maar we maken ook graag een cruise. Volgend jaar willen we met de camper op pad”, vertelt Thom. “Vroeger deden we dat niet, ik wist niet beter dan dat 5 dagen vakantiepark een reis was.”