Interview Bart Dekker, manager procesbeheersing

Hallo Bart, kun je iets over jezelf vertellen?

Ik werk als manager projectbeheersing bij ingenieursbureau Sweco. De provincie Noord-Holland en Sweco werken samen aan het project voor de herinrichting van de A.C. de Graafweg. Afgelopen najaar had ik mijn 12,5 jarig jubileum bij Sweco (voorheen Grontmij). Ik begon als tekenaar en groeide daarna door naar de functie van werkvoorbereider, kostendeskundige, contractadviseur en adviseur civiele techniek. Daarnaast heb ik ook gewerkt als risicomanager, toezichthouder en directievoerder. Dit alles vanuit een civieltechnische invalshoek. Ik heb dan ook in Alkmaar Civiele Techniek gestudeerd.

Ik ben 35 jaar en kom uit Alkmaar, geboren en getogen. Ik ben twee jaar geleden gaan samenwonen en vorig jaar zijn we getrouwd. We hebben de overstap gemaakt van de stad Alkmaar naar Koedijk, een meer dorpse omgeving binnen dezelfde gemeente. Afgelopen voorjaar hebben we een dochter gekregen. Het kleine meisje ontwikkelt zich heel snel, hartstikke leuk. Het geeft je wel een extra doel in je leven om je werk te doen.

 

 

Hoe lang werk je al in het gebied als manager projectbeheersing?

Ik werk nu ruim 3 jaar als manager projectbeheersing voor de A.C. de Graafweg. Dit is de eerste keer dat ik bij de procesmatige kant van een project ben betrokken. Eerst werkte ik meer vanuit de technische inhoud; ik hield me bezig met hoe een ontwerp gerealiseerd kon worden en met het opstellen van contracten. Ik probeer in mijn werk wel goed de koppeling te houden tussen de proceskant en de inhoudelijke, technische kant.

Wat doe je eigenlijk precies als manager projectbeheersing?

Sweco werkt als ingenieursbureau met en voor de provincie Noord-Holland aan een veiligere A.C. de Graafweg. Wij helpen de provincie met het helder maken van het vraagstuk zodat het probleem van een onveilige weg opgelost kan worden. Wij maken daarvoor de vertaalslag naar technische, contractuele en planologische producten.
Bij de N241 begeleid ik alle afspraken tussen Sweco en de provincie. Ik ben zeg maar de voelsprieten van de projectmanager. Ik probeer tijdig te signaleren of er iets is wat het halen van de projectdoelstelling kan bedreigen. Ik vraag aan collega’s: “Waar ben je mee bezig, wat moet je doen, hoe dragen jouw resultaten bij aan de herinrichting van de weg?” Ik signaleer het als iets beter of anders kan. Bij dit project moet je van alles iets weten zodat je de juiste vragen kunt stellen en de risico’s kunt inschatten. Zowel van zaken over de bodem als planologische procedures, asfaltconstructies en ureninzet. Wat is belangrijk en op welk moment? Het leuke hieraan is dat ik heel direct bezig ben met het sturen van het project in de juiste richting: door wie wordt wat gedaan en wanneer?

Kun je een voorbeeld van je werk noemen?

Bij dit project zetten we nieuwe technieken in zoals een geanimeerd computermodel van de toekomstige weg en virtual reality-brillen om de weg te bekijken tijdens informatieavonden. Deze hulpmiddelen zijn voor Sweco ook nieuw en dan is het altijd een uitdaging om ervoor te zorgen dat het goed werkt. Als dat lukt en mensen zijn enthousiast, is dat erg gaaf. Want het is best spannend om zoiets nieuws in te zetten. Als manager projectbeheersing heb ik dan vooral de uitdaging om de collega’s die deze producten maken te ondersteunen. Niemand weet wat het gaat worden en niemand weet hoeveel tijd het gaat kosten. Dat maakt het dus onzeker en ik probeer daar toch zekerheid bij te bieden door zaken goed in te schatten. Daar komt een stuk verwachtingsmanagement bij kijken: het moet wel duidelijk zijn dat het de eerste keer is en dat sommige dingen wel eens anders kunnen uitpakken.

Merk je in je werkzaamheden of de weg onveilig is?

Ja, zeker. Vorig jaar hebben we boorwerkzaamheden gedaan om het asfalt en de fundering van de weg te onderzoeken. Hiervoor moest iemand op de weg staan. We hadden natuurlijk een deel van de weg afgezet. Maar, de onderzoeker is op een gegeven moment gestopt omdat het door de te hard rijdende verkeersdeelnemers toch onveilig was. Er waren verkeersregelaars, een pijlwagen, pionnen bij het afgezette werkvak en je mocht maximaal 50 km per uur rijden. Dat was kennelijk niet genoeg, want weggebruikers bleven 80 km per uur en harder rijden. Als je midden op de weg 1 meter van de middenstreep staat te boren en er komt een vrachtwagen met 80 km per uur langs denderen, dan geeft dat een enorm onveilig gevoel en het is ook een onveilige situatie. Toen hebben we het werk stil gelegd en extra verkeersmaatregelen genomen zoals meer borden en een tekstkar met informatie langs de weg. Toen werd het wel beter. Diezelfde week heeft de provincie in het nieuws gebracht dat er vaak te hard gereden wordt bij wegwerkzaamheden en dat dit niet acceptabel is.

Als ik zelf over de A.C. de Graafweg rij, merk ik dat de weg vrij smal is, dat de bomen dicht langs de weg staan en dat er veel op- en afritten zijn. Toch niet heel prettig allemaal. Door de reeds genomen maatregelen, zoals de ovonde bij Langereis, is de weg al veiliger geworden. Daar sluit de rest van de weg straks goed op aan.

Wil je nog iets anders delen?

De manier waarop de provincie en Sweco samenwerken, bevalt goed. Op een opbouwende manier werken we aan wat het beste is voor het project. Dat is heel positief. Daar ben ik trots op. Wat ik echt gaaf vind aan dit werk is dat, als het project klaar is en je over de weg rijdt, we kunnen zeggen: kijk, hier hebben we aan meegewerkt en nu kan iedereen veiliger over de weg rijden.