Medemblik

Er is in Medemblik niet heel veel dat nog herinnert aan de slavernij. Toch was deze stad deel van de Kamer Noorderkwartier van de WIC. Dat betekent dat het ook bewindhebbers (bestuurders) aan deze compagnie heeft geleverd.

Historische panden aan de Westerhaven in Medemblik

Misschien de belangrijkste was Cornelis van der Wolff (1712-1763), tevens in totaal dertien keer burgemeester van deze stad. Eenmaal benoemd tot bewindhebber bleef diegene dat in principe tot aan zijn dood. Dat was bij van der Wolff ook het geval. Bij zijn begrafenis vormde zich een lange stoet van rouwenden van zijn huis aan de Westerhaven tot aan de Grote Kerk waar hij werd begraven. In hoeverre deze rouwende mensen ooit stil gestaan hebben bij de vele Afrikanen die door toedoen van Van der Wolff als WIC bestuurder de dood hebben gevonden is zeer de vraag.

Van der Wolff heeft de slavernij nooit met eigen ogen gezien. Maar zulke Medemblikkers zijn er zeker ook geweest. Zo vestigden twee broers van de Paadevoort zich eind achttiende eeuw in Demerara (Guyana). De ene stierf er in 1805. De andere, Jordaan van de Paardevoort, werd daar een hoge bestuurder (Raad Fiscaal) en was eigenaar van de plantage Ive Leary. Later keerde hij terug naar Medemblik waar hij in 1802, vanwege het overlijden van zijn vrouw, zijn testament liet veranderen bij de notaris aldaar. Ook zijn in Demerara geboren dochter Jacoba keerde naar Nederland terug. Beiden moeten vol verhalen over de slavenkolonie zijn geweest.