“Aangifte doen maakte me strijdbaar”
Bij Pride Amsterdam varen 26 inwoners van Noord-Holland mee op de provincieboot. Door tijdens de botenparade (6 augustus) hun verhaal te delen willen ze bijdragen aan meer acceptatie van de LHBTQ+ gemeenschap. Deze serie portretteert 4 deelnemers. In aflevering 1: Bastiaan Geelen (28) uit Den Helder. “Aangifte doen was een overwinning op mezelf en maakte strijdbaarheid in me los.”
Bastiaan Geelen: “Vanaf mijn veertiende lag ik met mezelf in de knoop. Ik kon mijn identiteit moeilijk vinden. Ik wist wel dat er ‘iets’ was, maar wat wist ik niet. Val ik op jongens? Ben ik bi? Ik kwam erachter toen ik in een homokroeg belandde. Daar ging een wereld voor mij open. In de regenboogcommunity voelde ik me meteen thuis.
Bastiaan Geelen. (Foto: Dirk-Jan van Dijk)
Een aantal jaar geleden kreeg ik vanwege mijn geaardheid te maken met agressie in het uitgaansleven. Uit het niets werd ik uitgescholden door een onbekende. Het liep best hoog op. Die persoon wilde geweld gebruiken, maar gelukkig gingen mijn vrienden als een muur tussen hem en mij instaan. Hij werd vervolgens de zaak uitgezet.
Overrompeld
Als je voor het eerst zoiets meemaakt, voel je je overrompeld. Je denkt altijd: ‘dit overkomt mij niet’. En dan, shit, gebeurt het toch. Daarna viel die persoon me vaker lastig. Zijn agressie richtte zich op mijn uiterlijk, mijn gedrag, op hoe ik ben.
Hoe ik ook probeerde dit uit mijn hoofd te krijgen; het ging toch onder m’n huid zitten. Ik durfde niet goed meer naar buiten. Wanneer ik wel ging, keek ik 3 keer over mijn schouder. Toen ik hem tegenkwam voor de supermarkt, bedreigde hij me met de dood. ‘K…..homo, ik maak je af! Zorg maar dat je bang bent.’ Ik sprong op mijn fiets en reed snel naar huis.
Een maand lang had ik alles verzwegen, maar nu móést ik iets doen. Ik besloot de bedreiging met mijn vrienden te bespreken. ‘Je moet aangifte doen’, zeiden ze direct. Voor mij was dat een hele drempel, maar omdat zij zo stellig waren, deed ik het wel.
Fijn geholpen
De aangifte was een opluchting. Ik werd fijn geholpen op het politiebureau. Ik kon rustig mijn verhaal doen en er werd heel goed naar me geluisterd. Ook kreeg ik een rechtstreeks nummer dat ik kon bellen als het weer zou gebeuren. Er zou dan meteen actie worden ondernomen. Na de aangifte is de naam van mijn bedreiger achterhaald. Hij was een bekende van de politie. De wijkagent heeft hem vervolgens opgezocht. Dat hielp, want daarna heb ik hem nooit meer gezien.
Aangifte doen was een overwinning op mezelf. Het maakte strijdbaarheid in mij los. Hoe moeilijk ook; je moet je angst leren doorbreken. Toen ik niet meer naar buiten durfde, dacht ik steeds: ‘Als ik me verstop, wint hij.’ Dat wilde ik ab-so-luut niet. Daar putte ik kracht uit. Mede daarom zet ik mij nu in voor diverse projecten binnen onze community. Zoals het Zero Flags project dat strijdt tegen landen die homoseksualiteit met de dood bestraffen.
Betere wereld
Ik wil LGBTQIA jongeren helpen en inspireren. Misschien kan ik een rolmodel voor ze zijn. Mijn maatschappelijke boodschap is: durf zaken bloot te leggen. Hopelijk kan ik hiermee mijn steentje bijdragen aan een betere wereld.
Praten is altijd de eerste stap. Ook aangifte doen valt daaronder. Als je dat doet, weet je namelijk dat de politie ermee aan de slag kan. Ga dus naar het politiebureau als je bedreigd wordt of schakel ‘Roze in Blauw’ in! Ik hoop dat dat er uiteindelijk toe leidt dat uit de kast komen op een dag geen issue meer is in onze samenleving.
Pride Amsterdam betekent veel voor me. Het zorgt voor enthousiasme en liefde. Dat voel je al als je een fotootje op social media deelt. Zoveel leuke reacties! Alsof je op handen wordt gedragen. Eigenlijk zou elke dag zo moeten zijn; met al die liefde, complimenten en blije mensen die je accepteren om wie je bent. Hopelijk komt dat moment ooit.”
